recompressie

Door Saskia - Laatst geupdate: zondag 22 juli, 2007 - Opslaan & Delen - Laat een bericht achter

Gister (zaterdag 21-07) werd ik (Saskia) gebeld door een collega die pieperwacht had van het duikmedisch centrum. Ze had een tankbehandeling gedaan met een duiker met problemen. Deze duiker kreeg na een diepe duik last van pijn in zijn arm. Deze klachten wezen op een duikerziekte. Er zijn verschillende soorten duikerziekten, primaire duikerziekten, secundaire duikerziekten en decompressieziekten, en daarnaast heb je ook nog overige duikerziekten die opgelopen kunnen worden door andere oorzaken. 

Bij primaire duikerziekten is er sprake van een over- of onderdruk trauma. Simpel gezegd komt het er op neer dat in elke lichaamsholte waar lucht/gas in zit of kan komen te zitten een over- of onderdruktrauma op kan treden. Een voorbeeld van een onderdruktrauma (ook wel squeeze genoemd) is bijvoorbeeld als je verkouden bent en je buis van Eustachius zit dicht, deze buis loopt van de neusholte naar het middenoor. Als deze buis verstopt zit kun je tijdens het afdalen de druk in het middenoor niet gelijk maken, doordat de lucht/gassen onder druk in elkaar gedrukt worden, minder ruimte innemen wordt er aan het trommelvlies en het ovale venster (dat zit tussen het middenoor en binnenoor) “getrokken” dit is erg pijnlijk, en kan er zelfs voor zorgen dat het trommelvlies of het ovale venster scheurt. Een overdruktrauma kan bijvoorbeeld ontstaan als een duiker die duikt met perslucht (of een ander gasmengsel) niet genoeg uitademd tijdens het opkomen. De lucht/gassen die dan in de longen zitten zetten uit omdat de druk minder groot wordt, maar in de longen is natuurlijk maar beperkte ruimte, dus op een gegeven moment kunnen de longen dit niet meer aan, waardoor bijvoorbeeld de longen kunnen scheuren.

Bij secundaire duikerziekten is de partiele druk van een bepaald gas niet goed. Dat is misschien wat lastig te begrijpen wat ik nu zeg als je niet zo goed in scheikunde was of bent, maar waar het op neer komt, bepaalde gassen zijn giftig als ze in te grote mate in ons lichaam komen. Zuurstof bijvoorbeeld kan heel erg giftig zijn, als je een acute zuurstofvergiftiging hebt ziet dat er meestal uit als iemand die een epileptische aanval heeft. Je kunt je vast voorstellen dat dat onder water niet prettig is om het maar zwak uit te drukken. Maar goed, de meeste gassen kunnen problemen opleveren als ze in te grote of te kleine hoeveelheden in ons lichaam terecht komen.

Dan de decompressieziekten, de meest bekende misschien wel, tenminste van naam wel voor de meeste mensen, ook wel caissonziekte genoemd (alhoewel deze caissonziekte niets met duiken te maken heeft maar wel dezelfde verschijnselen laat zien). Tijdens een duik lossen er gassen op in alle weefsels van het lichaam, in sommige weefsels gaat dit sneller, in andere weefsels gaat dit minder snel. De diepte van de duik en de tijd dat iemand onder water is speelt hierin ook een grote rol. Hoe langer je onder water zit namelijk, hoe meer tijd het lichaam krijgt om gassen in de weefsels op te laten lossen. En ook de druk, dus de waterdiepte heeft hiermee te maken, hoe groter de druk des te sneller lossen de gassen op in de weefsels. Om ervoor te zorgen dat al deze gassen weer uit de weefsels in de bloedbaan, en uiteindelijk uit het lichaam komen zijn er duiktabellen opgesteld, als je een bepaalde tijd op een bepaalde diepte zit mag je niet te snel naar de oppervlakte komen, en vaak moet je dan nog een tijdje op bepaalde dieptes wachten om het lichaam het werk te laten doen. In sommige gevallen werken de tabellen toch niet zo goed, of soms houden duikers zich niet zo goed aan de tabellen, dit kan problemen veroorzaken. Het gevaarlijkste is een gasbel (stikstof) in de bloedbaan die voor een opstopping zorgt, maar ook een gasbel in de hersenen of in het ruggemerg kan heel erg gevaarlijk zijn. Maar deze ziekte kan ook “gewoon” in gewrichten of bijvoorbeeld in de huid voorkomen.

Overige duikerziekten kunnen ontstaan bijvoorbeeld doordat er een fout is gemaakt met het optoppen van de gas/persluchtflessen, als hier per ongeluk stoffen in terecht komen, of als het mengsel een andere verhouding heeft dan eigenlijk de bedoeling was. Maar ook door bijvoorbeeld een explosie onder water of andere oorzaken kunnen er problemen ontstaan.

De duiker die zaterdag werd behandeld had last van een decompressieziekte in het schoudergewricht. Doordat de duiker op druk wordt gebracht in de recompressietank worden de gasbelletjes in het gewricht kleiner, hierdoor kunnen ze makkelijker oplossen in de bloedbaan. Verder krijgt de duiker in blokken 100% zuurstof door een masker, uit onderzoek is gebleken dat dit het beste werkt. Om ervoor te zorgen dat er geen acute zuurstofvergiftiging optreed worden deze blokken afgewisseld met kleinere blokken op gewone perslucht. Na de eerste behandeling die een uur of 5 duurt was de duiker nog niet helemaal van zijn klachten af. Mijn collega mocht echter niet meer de tank in voor zondagmiddag half 5, dit om het risico voor haar op een decompressieziekte te verkleinen. Vandaar dat ik werd gebeld met de vraag of ik mee wilde de tank in om de behandeling van vandaag te doen. Vandaag was een kortere tabel, maar 1,5 uur, naar 15 meter diepte, en dan in blokken van 20 minuten zuurstof, 5 minuten perslucht en het laatste zuurstofblok kom je dan weer langzaam aan de “oppervlakte” (je zit natuurlijk in een tank dus je gaat niet echt de diepte in…). De begeleiders, een duikziekenverpleger en een “technische man” (een duiker van de marine) gaan dus mee de tank in. Soms heb je aan 1 behandeling genoeg, maar soms moet iemand wel 4 keer nabehandeld worden in de tank om helemaal klachtenvrij te raken… In dit geval had ik vandaag dus weer wat werk te doen….

dit is een foto van “onze” recompressietank, foto is eigendom van de koninklijke marine.

Geplaatst in Algemeen, Koninklijke Marine • • Naar Boven

Schrijf een reactie